سوره الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْفَجْرِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ به سپيده دم سوگند،
وَ لَيالٍ عَشْرٍ
2و به شبهاى دهگانه،
وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ
3و به زوج و فرد،
وَ اللَّيْلِ إِذا يَسْرِ
4و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مىكند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)!
هَلْ فِي ذٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ
5آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟!
أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ
6آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟!
إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ
7و با آن شهر «ارم» با عظمت،
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ
8همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود!
وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ
9و قوم «ثمود» كه صخرههاى عظيم را از (كنار) دره مىبريدند (و از آن خانه و كاخ مىساختند)!
وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ
10و فرعونى كه قدرتمند و شكنجهگر بود،
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ
11همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند،
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسادَ
12و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ
13به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت!
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ
14به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است!
فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ
15اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مىكند و نعمت مىبخشد (مغرور مىشود و) مىگويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!»
وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهانَنِ
16و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مىگيرد (مأيوس مىشود و) مىگويد: «پروردگارم مرا خوار كرده است!»
كَلاَّ بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ
17چنان نيست كه شما مىپنداريد؛ شما يتيمان را گرامى نمىداريد،
وَ لا تَحَاضُّونَ عَليٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ
18و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمىكنيد،
وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلاً لَمًّا
19و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مىخوريد،
وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا
20و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مىشويد)!
كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا
21چنان نيست كه آنها مىپندارند! در آن هنگام كه زمين سخت در هم كوبيده شود،
وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا
22و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،
وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّي لَهُ الذِّكْريٰ
23و در آن روز جهنم را حاضر مىكنند؛ (آرى) در آن روز انسان متذكر مىشود؛ اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟!
يَقُولُ يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَياتِي
24مىگويد: «اى كاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!»
فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ
25در آن روز هيچ كس همانند او [خدا] عذاب نمىكند،
وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ
26و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمىكشد!
يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
27تو اى روح آراميافته!
ارْجِعِي إِليٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً
28به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است،
فَادْخُلِي فِي عِبادِي
29پس در سلك بندگانم درآى،
وَ ادْخُلِي جَنَّتِي
30و در بهشتم وارد شو!
سوره الضحی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الضُّحيٰ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قسم به روز در آن هنگام كه آفتاب برآيد (و همه جا را فراگيرد)،
وَ اللَّيْلِ إِذا سَجيٰ
2و سوگند به شب در آن هنگام كه آرام گيرد،
ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَليٰ
3كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است!
وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُوليٰ
4و مسلما آخرت براى تو از دنيا بهتر است!
وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضيٰ
5و بزودى پروردگارت آن قدر به تو عطا خواهد كرد كه خشنود شوى!
أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآويٰ
6آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟!
وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَديٰ
7و تو را گمشده يافت و هدايت كرد،
وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنيٰ
8و تو را فقير يافت و بىنياز نمود،
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ
9حال كه چنين است يتيم را تحقير مكن،
وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ
10و سؤال كننده را از خود مران،
وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ
11و نعمتهاى پروردگارت را بازگو كن!
سوره الشرح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم،
وَ وَضَعْنا عَنْكَ وِزْرَكَ
2و بار سنگين تو را از تو برنداشتيم؟!
الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ
3همان بارى كه سخت بر پشت تو سنگينى مىكرد!
وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ
4و آوازه تو را بلند ساختيم!
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً
5به يقين با (هر) سختى آسانى است!
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً
6(آرى) مسلما با (هر) سختى آسانى است،
فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ
7پس هنگامى كه از كار مهمى فارغ مىشوى به مهم ديگرى پرداز،
وَ إِليٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ
8و به سوى پروردگارت توجه كن!
سوره التین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ قسم به انجير و زيتون [يا: قسم به سرزمين شام و بيت المقدس]،
وَ طُورِ سِينِينَ
2و سوگند به «طور سينين»،
وَ هٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ
3و قسم به اين شهر امن [مكه]،
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ
4كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم،
ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ
5سپس او را به پايينترين مرحله بازگردانديم،
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ
6مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند كه براى آنها پاداشى تمام نشدنى است!
فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ
7پس چه چيز سبب مىشود كه بعد از اين همه (دلايل روشن) روز جزا را انكار كنى؟!
أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ
8آيا خداوند بهترين حكمكنندگان نيست؟!
سوره العلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بخوان به نام پروردگارت كه (جهان را) آفريد،
خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ
2همان كس كه انسان را از خون بستهاى خلق كرد!
اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ
3بخوان كه پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است،
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ
4همان كسى كه بوسيله قلم تعليم نمود،
عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ
5و به انسان آنچه را نمىدانست ياد داد!
كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغيٰ
6چنين نيست (كه شما مىپنداريد) به يقين انسان طغيان مىكند،
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنيٰ
7از اينكه خود را بىنياز ببيند!
إِنَّ إِليٰ رَبِّكَ الرُّجْعيٰ
8و به يقين بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است!
أَ رَأَيْتَ الَّذِي يَنْهيٰ
9به من خبر ده آيا كسى كه نهى مىكند،
عَبْداً إِذا صَلَّيٰ
10بندهاى را به هنگامى كه نماز مىخواند (آيا مستحق عذاب الهى نيست)؟!
أَ رَأَيْتَ إِنْ كانَ عَلَي الْهُديٰ
11به من خبر ده اگر اين بنده به راه هدايت باشد،
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْويٰ
12يا مردم را به تقوا فرمان دهد (آيا نهى كردن او سزاوار است)؟!
أَ رَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّيٰ
13به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) حق را انكار كند و به آن پشت نمايد (آيا مستحق مجازات الهى نيست)؟!
أَ لَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَريٰ
14آيا او ندانست كه خداوند (همه اعمالش را) مىبيند؟!
كَلاَّ لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ
15چنان نيست كه او خيال مىكند، اگر دست از كار خود برندارد، ناصيهاش [موى پيش سرش] را گرفته (و به سوى عذاب مىكشانيم)،
ناصِيَةٍ كاذِبَةٍ خاطِئَةٍ
16همان ناصيه دروغگوى خطاكار را!
فَلْيَدْعُ نادِيَهُ
17سپس هر كه را مىخواهد صدا بزند (تا ياريش كند)!
سَنَدْعُ الزَّبانِيَةَ
18ما هم بزودى مأموران دوزخ را صدا مىزنيم (تا او را به دوزخ افكنند)!
كَلاَّ لا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ
19چنان نيست (كه آن طغيانگر مىپندارد)؛ هرگز او را اطاعت مكن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى!
سوره النصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ هنگامى كه يارى خدا و پيروزى فرارسد،
وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْواجاً
2و ببينى مردم گروه گروه وارد دين خدا مىشوند،
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كانَ تَوَّاباً
3پروردگارت را تسبيح و حمد كن و از او آمرزش بخواه كه او بسيار توبهپذير است!
سوره الاخلاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: خداوند، يكتا و يگانه است؛
اللَّهُ الصَّمَدُ
2خداوندى است كه همه نيازمندان قصد او مىكنند؛
لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ
3(هرگز) نزاد، و زاده نشد،
وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ
4و براى او هيچگاه شبيه و مانندى نبوده است!
سوره الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: پناه مىبرم به پروردگار سپيده صبح،
مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ
2از شر تمام آنچه آفريده است؛
وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ
3و از شر هر موجود شرور هنگامى كه شبانه وارد مىشود؛
وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِي الْعُقَدِ
4و از شر آنها كه با افسون در گرهها مىدمند (و هر تصميمى را سست مىكنند)؛
وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ
5و از شر هر حسودى هنگامى كه حسد مىورزد!
سوره الناس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: پناه مىبرم به پروردگار مردم،
مَلِكِ النَّاسِ
2به مالك و حاكم مردم،
إِلهِ النَّاسِ
3به (خدا و) معبود مردم،
مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ
4از شر وسوسهگر پنهانكار،
الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ
5كه در درون سينه انسانها وسوسه مىكند،
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ
6خواه از جن باشد يا از انسان!